Wie is wie – Alida Vanholst

De lokale afdeling van Natuurpunt in Hasselt en Zonhoven wordt gedragen door vele medewerkers en vrijwilligers. Maar wie werkt er nu precies achter de schermen?

Aan de hand van 3 korte vragen willen we jullie een idee geven wie ze zijn, welke ideeën ze hebben, waarom ze zich inzetten. In dit bericht geven we graag het woord aan Alida Vanholst.

Wat is jouw rol binnen Natuurpunt Hasselt-Zonhoven?

Als voorzitter van Herk en Mombeek, kern van Natuurpunt Hasselt-Zonhoven in Sint-Lambrechts-Herk (zuidelijke deelgemeente van Hasselt) gaat mijn aandacht in de eerste plaats naar het natuurgebied van de Mombeekvallei. Dit natuurgebied ligt in de grenszone met Alken en is een aantrekkelijk wandelgebied voor de stille recreant.

Het prille begin van onze vereniging gaat reeds terug naar 1988 en 1989 met boomplantacties. Vooral de dorpsgenoten en zeker de kinderen van de basisschool (Kameleon) vertrouwd maken met de natuur is een belangrijk streefdoel. Hoe jonger, hoe groter de kans dat later de passie voor de natuur ontluikt!

Tijdens de maandelijkse vergaderingen in Kiewit ben ik doorgeefluik voor onze kern.

Heb je een voorstel om de natuur in Hasselt of Zonhoven vooruit te helpen?

Het begrip ‘groen’ en ‘natuur’ zouden we dichter bij nog meer dorpsgenoten moeten kunnen brengen. Onbekend is onbemind geldt ook voor de groene materie. De voorstellen van Mirella zijn in dat opzicht ideaal.

Publicaties, foto’s met korte teksten in plaatselijke infokanalen van het dorp zijn middelen die resultaat opleveren. Goede contacten met de stedelijke overheid zijn cruciaal. In dat opzicht boekten we gedurende vele jaren goede resultaten.

De samenwerking Stad Hasselt / Natuurpunt / Regionaal landschap Haspengouw & Voeren / Herk en Mombeek leidde reeds tot aantrekkelijke initiatieven/projecten en dat zal niet stoppen! Het is door deze interacties dat men de niet-doorsnee-natuurliefhebber bereikt en de natuur kan promoten.

Wat is jouw wens voor de komende generaties met betrekking tot het milieu?

De argeloze, ongedwongen manier waarop wij vroeger spelenderwijs de natuur verkenden en leerden kennen is voorbij. Verdwenen biodiversiteit is een feit, oorzaken gekend. Hopelijk worden de huidige en toekomstige generaties leerkrachten opgeleid met nog meer natuurliefde dan tot hiertoe het geval was.

Meer interesse voor de nabije natuurgebieden, voor het schooltuintje, voor de wilde planten, de insecten in de wegbermen, de vogels in de lucht … ; die natuurbeleving in de directe buurt komt het kind ten goede.

De aanstekelijke manier waarop de jongeren door hun leerkrachten, ook door hun ouders en jeugdleiders worden ingeleid in de wondere wereld van de natuur is onbetaalbaar en maakt het kinderleven, zelfs het latere leven rijk.

Vele instanties maken studies en doen grootse inspanningen te velde. Hoe we met de natuur en met de toegenomen natuurkennis omgaan is echter spek voor iedere bek.

Hopelijk wordt het draagvlak voor dat bewustzijn zo groot dat we aan een flinke inhaaloperatie ten dienste van de natuur, zeg maar van het milieu, kunnen werken.